Landmeten

Landmeetkunde of landmeten is de techniek of wetenschap voor de nauwkeurige bepaling van de aardse of driedimensionale positie van punten en de afstanden en hoeken daar tussen. Deze punten bevinden zich meestal op het oppervlak van de Aarde, en ze worden vaak gebruikt om landkaarten en grenzen voor eigendom of overheidsdoeleinden vast te stellen.
Om zijn doel te bereiken, gebruikt de landmeter elementen van de wiskunde (meetkunde en goniometrie), natuurkunde, techniek en recht.

Landmeten is een essentieel element in de ontwikkeling van de menselijke omgeving sinds het begin van de geschreven geschiedenis (ongeveer 5.000 jaar geleden). Het wordt vereist in de planning en uitvoering van bijna elke vorm van constructie. Zijn meest bekende moderne toepassingen zijn op het gebied van transport, bouw en constructie, communicatie, in kaart brengen, en de definitie van wettelijke grenzen voor het grondbezit. 

Naast het in coördinaten bekend maken van de objecten in het terrein zal de landmeter deze objecten ook benoemen. Deze informatie (data) noemt men Geo-informatie.
De Meetkundige in de bouw wordt ook wel maatvoerder genoemd.
Zijn werkzaamheden bestaan o.a. uit, het in het terrein  zichtbaar maken van referentiepunten en markeringen ten behoeve van de bouw van nieuwe structuren zoals wegen of gebouwen.   
Deze markers worden gewoonlijk uitgezet volgens een geschikt coördinatensysteem.